Pembangunan back-end Java ialah salah satu hala tuju teknikal yang paling menjanjikan dalam industri Internet hari ini. Dengan perkembangan pesat dan pempopularan Internet, semakin banyak aplikasi perlu dapat dijalankan dalam persekitaran kluster teragih untuk mencapai keselarasan tinggi, ketersediaan tinggi dan pemprosesan dan pengkomputeran data yang cekap. Dalam kes ini, carian untuk objek yang diedarkan API telah menjadi isu yang sangat kritikal.
Untuk menyelesaikan masalah ini, Java menyediakan teknologi yang dipanggil JNDI (Java Penamaan dan Antara Muka Direktori). JNDI boleh merealisasikan carian dan akses objek yang diedarkan dalam persekitaran yang diedarkan. Artikel ini akan memperkenalkan cara menggunakan JNDI untuk carian objek teragih API.
JNDI ialah API Perkhidmatan Penamaan dan Direktori Java, yang menyediakan cara standard untuk mencari, mengakses dan mengurus objek yang diedarkan. JNDI boleh digunakan untuk mencari dan mengakses sumber seperti objek jauh, maklumat konfigurasi dan sambungan pangkalan data. Sebagai sebahagian daripada Java EE, JNDI melaksanakan akses objek teragih melalui Java RMI dan teknologi CORBA.
Menggunakan JNDI untuk pencarian objek teragih API mempunyai kelebihan berikut:
(1) Kod ringkas: Gunakan Objek JNDI boleh cepat ditemui dan diakses dalam persekitaran yang diedarkan, yang mengurangkan kod pada lapisan protokol dan dengan itu memudahkan kod aplikasi.
(2) Tingkatkan kecekapan: JNDI mempunyai kecekapan tinggi kerana ia boleh merangkum struktur data kompleks asal, dengan itu meningkatkan kelajuan carian, akses dan pengubahsuaian data.
(3) Tingkatkan kebolehselenggaraan: Menggunakan JNDI, pemalar statik global boleh dirujuk dalam kod, dengan itu meningkatkan kebolehselenggaraan kod. Jika aplikasi perlu mengubah suai lokasi atau peraturan penamaan perkhidmatan direktori, ia boleh melakukannya melalui fail konfigurasi atau pembolehubah persekitaran.
Aplikasi Java menggunakan JNDI untuk carian objek teragih API Anda perlu melengkapkan langkah berikut mengikut urutan:
(1 ) Buat objek InitialContext, iaitu konteks awal yang digunakan dalam API JNDI untuk mencari objek teragih, sumber data dan sumber lain.
(2) Panggil kaedah lookup() melalui objek InitialContext untuk mencari objek sasaran.
(3) Gunakan objek yang dikembalikan untuk melaksanakan operasi yang diperlukan.
Berikut ialah contoh menggunakan JNDI untuk mencari EJB jauh:
try { Properties env = new Properties(); env.put(Context.INITIAL_CONTEXT_FACTORY, "org.apache.openejb.client.RemoteInitialContextFactory"); env.put(Context.PROVIDER_URL, "http://localhost:8080/tomee/ejb"); Context context = new InitialContext(env); MyRemoteInterface bean = (MyRemoteInterface) context.lookup("java:global/MyService/MyRemoteBean!com.example.MyRemoteInterface"); bean.sayHello(); } catch (Exception e) { e.printStackTrace(); }
Dalam contoh ini, kita mula-mula mencipta objek Properties env untuk menetapkan konteks JNDI, dan kemudian lulus objek InitialContext Panggil kaedah lookup() untuk mencari nama JNDI bagi EJB sasaran, dan akhirnya melaksanakan operasi yang ingin kami lakukan melalui objek yang dikembalikan.
JNDI ialah teknologi Java yang sangat berguna yang boleh memudahkan pencarian objek teragih API dalam pembangunan back-end Java. Kelebihan menggunakan JNDI ialah ia boleh meningkatkan kecekapan kod, memudahkan pelaksanaan kod dan meningkatkan kebolehselenggaraan kod. Proses menggunakan JNDI memerlukan penyelesaian tiga langkah: mencipta objek InitialContext, mencari objek sasaran dan melaksanakan operasi yang diperlukan. Untuk API teragih yang berbeza, JNDI menyediakan beberapa antara muka dan pelaksanaan yang berbeza. Oleh itu, apabila menggunakan JNDI, kita harus memilih kaedah pelaksanaan dan konfigurasi JNDI yang sesuai.
Atas ialah kandungan terperinci Pembangunan backend Java: carian objek teragih API menggunakan Java JNDI. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!