Mengapa Golang tidak mempunyai generik?

Golang ialah bahasa pengaturcaraan sumber terbuka yang menyokong pengaturcaraan serentak, berorientasikan objek dan peringkat sistem, yang direka oleh Google. Walaupun Golang ialah bahasa pengaturcaraan yang sangat berkuasa, ia sentiasa kekurangan satu ciri penting: generik. Generik ialah ciri bahasa pengaturcaraan yang membolehkan pengaturcara menggunakan parameter jenis semasa menulis kod, menjadikan kod lebih serba boleh dan fleksibel serta boleh mengendalikan berbilang jenis data.

Berbanding dengan bahasa pengaturcaraan lain, tiada generik di Golang, yang juga merupakan kelemahan utama Golang. Di Golang, parameter jenis mestilah berkod keras dalam fungsi atau struktur data, yang menjadikannya sangat menyusahkan apabila berurusan dengan jenis data yang berbeza. Ini adalah salah satu sebab mengapa ramai pengaturcara berasa keliru dan tidak berpuas hati di Golang.

Jadi, mengapa Golang tidak mempunyai generik? Sebabnya ialah pereka Golang percaya bahawa generik akan menjadikan kod lebih kompleks, meningkatkan kesukaran pengaturcaraan dan menghalang pengoptimuman pengkompil. Walau bagaimanapun, apabila Golang terus berkembang, semakin ramai pengaturcara telah mula menyedari kepentingan generik, dan mereka telah mula mencari jalan untuk melaksanakan generik di Golang.

Dalam Golang versi 1.18, Golang akhirnya melancarkan ciri generik, yang bermaksud bahawa pengaturcara kini boleh menggunakan generik untuk meningkatkan kebolehgunaan semula dan kebolehselenggaraan kod. Pelancaran generik adalah peristiwa penting bagi kedua-dua komuniti Golang dan ekosistem Golang.

Dengan menggunakan ciri generik Golang, pengaturcara boleh menulis kod universal dengan lebih mudah tanpa perlu menulis banyak kod berulang apabila berurusan dengan jenis data yang berbeza. Dengan menggunakan generik, pengaturcara boleh menulis kod yang lebih abstrak dan jelas serta mengelakkan banyak pertindihan kod dalam blok kod yang berbeza.

Ciri generik Golang dilaksanakan dengan menggunakan parameter jenis dalam fungsi, antara muka dan struktur data. Parameter jenis ditakrifkan menggunakan jenis generik dan kod khusus akan dijana pada masa penyusunan berdasarkan jenis generik yang digunakan.

Sebagai contoh, berikut ialah fungsi yang dilaksanakan menggunakan generik:

func findIndex[T any](slice []T, value T) int {
    for i, v := range slice {
        if v == value {
            return i
        }
    }
    return -1
}

Dalam contoh ini, parameter jenis T digunakan untuk mewakili jenis data, dan digunakan dalam parameter dan jenis pulangan. Fungsi boleh memproses kepingan apa-apa jenis dan mencari nilai jenis yang sama di dalamnya. Dengan menggunakan parameter jenis, kita boleh menggunakan satu fungsi untuk mengendalikan pelbagai jenis kepingan, dengan itu mengelakkan pertindihan kod.

Walaupun generik boleh meningkatkan fleksibiliti dan kebolehgunaan semula kod, kami juga perlu memberi perhatian kepada beberapa isu apabila menggunakan generik. Pertama, pelaksanaan generik biasanya lebih kompleks daripada pelaksanaan fungsi biasa, yang meningkatkan masa penyusunan dan saiz kod. Kedua, penggunaan generik memerlukan pengaturcara mempunyai kemahiran berfikir abstrak yang lebih tinggi, jika tidak, kod mungkin sukar difahami dan dikekalkan.

Ringkasnya, walaupun Golang telah lama kekurangan ciri generik, dengan perkembangan dan kemajuan Golang, Golang akhirnya melancarkan ciri generik. Generik membenarkan pengaturcara menulis kod yang lebih umum, boleh diguna semula dan abstrak, dengan itu meningkatkan kualiti dan kecekapan kod. Apabila menggunakan generik, kita perlu menimbang dengan teliti kebaikan dan keburukan, menggunakan sepenuhnya kelebihan generik, dan mengelakkan keburukan generik sebanyak mungkin.

Atas ialah kandungan terperinci Mengapa Golang tidak mempunyai generik?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!