Pergi pengendalian kesilapan dan strategi pembalut

Dalam projek GO, kunci kepada pengendalian ralat yang cekap adalah untuk menyesuaikan jenis ralat dan pembalut ralat. 1. Jenis ralat tersuai digunakan untuk membezakan tingkah laku ralat, membawa konteks dan melakukan pemprosesan tertentu, seperti menentukan struktur httperror dan menilai jenis ralat melalui penegasan jenis untuk mengembalikan kod status yang sepadan; 2. Pembungkusan ralat menyembunyikan kesilapan yang mendasari dalam kesilapan atas melalui format %W, dan mengekalkan maklumat asal untuk memudahkan pemanggil menggunakan ralat.is () atau ralat.as () untuk menilai punca kesilapan; 3. Reka bentuk yang munasabah struktur hierarki kesilapan dapat meningkatkan pemeliharaan kod. Adalah disyorkan untuk menggunakan AppError sebagai lapisan atas dan sub-jenis seperti Dberror, NetworkError, dan lain-lain; 4. Maklumat ralat harus ringkas dan jelas, elakkan penerangan yang berlebihan, dan menggabungkan %W untuk membungkus kesilapan yang mendasari untuk mengekalkan kejelasan dan kepraktisan.

Dalam projek GO, pengendalian ralat adalah pautan utama dalam kualiti kod. Ramai orang digunakan untuk menggunakan if err != nil semasa menulis pergi, tetapi pengendalian ralat yang benar -benar cekap lebih daripada itu. Kesalahan dan pembalut yang disesuaikan boleh menjadikan program anda lebih mudah untuk debug, mengekalkan, dan melanjutkan.

Mengapa anda perlu menyesuaikan jenis ralat?

Perpustakaan standard Go menggunakan banyak antara muka error , tetapi errors.New lalai.NEW atau fmt.Errorf sering memberikan maklumat yang tidak mencukupi. Jenis ralat tersuai berguna apabila anda perlu membezakan jenis ralat, membawa konteks, atau melakukan pemprosesan tertentu.

Sebagai contoh, anda boleh menentukan HTTPError :

 Taip Httperror Struct {
    Kod int
    Rentetan mesej
}

Func (e *httperror) ralat () String {
    Kembali e.message
}

Dengan cara ini, apabila memproses permintaan HTTP, anda boleh menentukan jenis ralat melalui penegasan jenis:

 jika httperr, ok: = err. (*httperror); ok {
    // Mengembalikan kod status spesifik W.WriteHeader (httperr.code)
}

Cadangan :

• Sesuaikan jenisnya hanya apabila anda perlu membezakan antara tingkah laku yang salah
• Melaksanakan kaedah Error() adalah perlu
• Struktur ralat mestilah secepat mungkin, dan jangan pasangkan terlalu banyak bidang

Bagaimana melakukan pembungkusan ralat?

GO 1.13 memperkenalkan format %w untuk membungkus ralat, membolehkan anda untuk "menyembunyikan" ralat yang mendasari dalam ralat atas sambil mengekalkan mesej ralat asal. Ini sangat berguna apabila membina perkhidmatan lapisan pertengahan atau perpustakaan enkapsulasi.

Contohnya:

 jika err: = dosomething (); err! = nil {
    kembali fmt.errorf ("gagal melakukan sesuatu: %w", err)
}

Dengan cara ini, pemanggil boleh menggunakan errors.Is() atau errors.As() untuk menilai kesilapan asal:

 jika errors.is (err, os.errnotexist) {
    // Mengendalikan kes di mana fail tidak wujud}

Nota :

• %w hanya boleh digunakan untuk membungkus satu ralat secara langsung, dan tidak boleh membungkus beberapa kesilapan.
• Sekiranya anda mahu pakej tetapi tidak mahu mendedahkan ralat asal, jangan gunakan %w
• Cuba bawa konteks apabila kesilapan pembungkusan, seperti "gagal membaca fail config: %w"

Bagaimana untuk merancang tahap kesilapan yang munasabah?

Dalam projek besar, jenis ralat cenderung membentuk hierarki. Contohnya:

• AppError : Jenis ralat peringkat atas
  • DBError
  • NetworkError
  • PermissionError

Reka bentuk ini membolehkan anda untuk fleksibel menentukan jenis ralat yang berlaku semasa menangani kesilapan:

 VAR ERR ERROR
jika err = dosomething (); err! = nil {
    jika errors.as (err, & dberRor {}) {
        // Do Database Retry Logic} lain jika errors.as (err, & networkError {}) {
        // buat rawatan keselamatan rangkaian}
}

Cadangan Reka Bentuk :

• Tidak mempunyai tahap yang terlalu mendalam, 2 hingga 3 lapisan sudah cukup
• Setiap jenis ralat mesti mempunyai tujuan yang jelas
• Jangan paksa berpecah demi "pengkategorian" dan tetap pragmatik

Butiran Kecil: Mesej ralat harus jelas, tetapi jangan terlalu verbose

Kesalahpahaman yang biasa ialah terdapat terlalu banyak mesej ralat, seperti:

 "Gagal membuka fail kerana sistem tidak dapat menemuinya"

Sebenarnya, lebih baik menulis secara langsung:

 "Gagal membuka fail: %w", os.errnotexist

Dengan cara ini pemanggil boleh menilai dengan tepat jenis ralat dan bukan hanya melihat rentetan. Cadangan Mesej Ralat:

• Menjelaskan secara ringkas masalah tahap semasa
• Gunakan %w untuk membungkus ralat asas dalam
• Elakkan keterangan berlebihan, seperti mengulangi "gagal"

Pada dasarnya itu sahaja. Pengendalian ralat bukan perkara remeh. Membuat kesilapan dan strategi pembungkusan yang baik boleh menjadikan kod Go anda lebih mantap dan lebih mudah untuk dikekalkan.

Atas ialah kandungan terperinci Pergi pengendalian kesilapan dan strategi pembalut. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!