Dalam Java, kaedah boleh dikelaskan kepada dua jenis: statik dan bukan statik (juga dikenali sebagai kaedah contoh). Memahami perbezaan antara kedua-dua jenis ini adalah penting untuk pengaturcaraan yang berkesan.
Pertimbangkan coretan kod berikut:
public class A { static int add(int i, int j) { return(i + j); } } ...
public class A { int add(int i, int j) { return(i + j); } } ...
Dalam Coretan Kod 1, kaedah tambah diisytiharkan sebagai statik, manakala dalam Coretan Kod 2, ia adalah kaedah contoh. Perbezaan utama di sini ialah kaedah statik kepunyaan kelas itu sendiri, manakala kaedah contoh kepunyaan setiap objek individu yang dibuat daripada kelas tersebut.
Kaedah statik berprestasi operasi yang bebas daripada objek individu yang dicipta daripada kelas mereka. Mereka boleh dipanggil terus menggunakan nama kelas, seperti A.add(9, 6) dalam Coretan Kod 1.
Sebaliknya, kaedah contoh memerlukan objek kelas mereka dibuat sebelum mereka boleh diseru. Dalam Coretan Kod 2, tika kelas A mesti dibuat dahulu, kerana kaedah tambah memerlukan tika untuk mengakses pembolehubahnya.
Untuk menentukan jenis kaedah yang sesuai untuk digunakan, pertimbangkan perkara berikut:
Oleh memahami perbezaan antara kaedah statik dan bukan statik, anda boleh menulis kod yang lebih cekap dan boleh diselenggara dengan memberikan tanggungjawab khusus kepada setiap jenis kaedah.
Atas ialah kandungan terperinci Kaedah Statik vs. Bukan Statik di Jawa: Apakah Perbezaannya dan Bilakah Saya Perlu Menggunakan Setiap?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!