Dalam JavaFX, pengawal FXML bertanggungjawab menyediakan logik di sebalik fail FXML. Walaupun kaedah pembina dan permulaan() mempunyai tujuan yang sama dalam memulakan pengawal, ia mempunyai ciri tersendiri yang memberi kesan apabila dan cara pengawal dikonfigurasikan.
Pembina digunakan terlebih dahulu semasa proses pemulaan pengawal. Ia digunakan untuk menyediakan sebarang medan yang diperlukan atau melaksanakan tugas yang tidak memerlukan rujukan kepada komponen yang ditentukan FXML. Walau bagaimanapun, memandangkan medan beranotasi @FXML masih belum diisi pada ketika ini, pembina tidak boleh berinteraksi dengannya.
Sebaliknya, kaedah initialize() dipanggil selepas medan beranotasi @FXML telah diisi. Ini bermakna ia boleh mengakses dan memanipulasi komponen yang ditakrifkan dalam fail FXML. Ini ialah pendekatan yang disyorkan untuk memulakan komponen dan melaksanakan tugas yang bergantung pada kehadirannya.
Untuk menggambarkan perbezaan, pertimbangkan contoh berikut:
public class MainViewController { private Button myButton; public MainViewController() { System.out.println("first"); } @FXML public void initialize() { System.out.println("second"); setDisableMyButton(); } private void setDisableMyButton() { myButton.setDisable(true); } }
Dalam contoh ini, pembina hanya mencetak "first," manakala kaedah initialize() mencetak "second" dan kemudian melumpuhkan komponen "myButton". Outputnya ialah:
first second
Dengan menggunakan kaedah initialize() untuk memanipulasi komponen beranotasi @FXML, anda memastikan bahawa komponen telah dimulakan dengan betul sebelum anda berinteraksi dengannya. Ini membantu memastikan ketekalan dan kebolehpercayaan kod anda.
Atas ialah kandungan terperinci Pengawal JavaFX FXML: Kaedah Pembina vs. `memulakan()` – Bilakah Saya Perlu Menggunakan Yang Mana?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!