Nilai Malar dalam Anotasi Java
Adalah amalan biasa dalam Java untuk mentakrifkan antara muka yang menyimpan tatasusunan pemalar untuk digunakan sebagai parameter anotasi. Sebagai contoh, anda mungkin mempunyai antara muka seperti ini:
public interface FieldValues { String[] FIELD1 = new String[]{"value1", "value2"}; }
Apabila menganotasi kelas, anda mungkin mahu menggunakan pemalar ini sebagai nilai parameter, seperti ini:
@SomeAnnotation(locations = {"value1", "value2"}) public class MyClass { .... }
Walau bagaimanapun, pendekatan ini memerlukan penentuan nilai rentetan dalam setiap contoh anotasi. Adalah lebih mudah untuk menggunakan pemalar secara langsung:
@SomeAnnotation(locations = FieldValues.FIELD1) public class MyClass { .... }
Malangnya, Java tidak membenarkan penggunaan tatasusunan atau pemalar sebagai nilai parameter anotasi. Ini kerana anotasi diselesaikan pada masa penyusunan, dan hanya nilai atau rentetan primitif boleh digunakan sebagai pemalar masa kompilasi.
Oleh itu, tiada cara langsung untuk mencapai gelagat yang diingini dalam Java. Tatasusunan dalam FieldValues tidak benar-benar tetap, kerana elemennya boleh diubah suai pada masa jalan oleh mana-mana kod yang mempunyai akses kepadanya. Untuk memastikan kebolehubahan sebenar, anda boleh mempertimbangkan untuk menggunakan kelas tidak berubah untuk membalut nilai rentetan.
Atas ialah kandungan terperinci Bolehkah Anotasi Java Menggunakan Tatasusunan atau Pemalar sebagai Nilai Parameter?. Untuk maklumat lanjut, sila ikut artikel berkaitan lain di laman web China PHP!